Aklında kalacağına, midende kalsın..

Eflatun'a iki soru sormuşlar;
- Birincisi, İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan iki davranışı nedir ?

Eflatun tek tek sıralamış,

-Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler
-Ne var ki çocukluklarını özlerler
-Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
-Ama sağlıklarını geri almak için de para öderler.
-Yarınlarından endişe ederken bugünü unuturlar.
-Sonuçta, ne bugünü, ne de yarını yaşarlar.
-Hiç ölmeyecek gibi yaparlar.
-Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler.

Sıra gelmiş ikinci soruya;

-"Peki sen ne öneriyorsun?"
Bilge yine sıralamış,
-Kimseye kendinizi "sevdirmeye" kalkmayın !
-Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi "sevilmeye" bırakmaktır.
-Önemli olan; hayatta,"en çok şey'e sahip olmak" değil,"en az şey"e ihtiyaç duymaktır.

Şimdi konumuza dönmek üzere.. "Aklında kalacağına, midende kalsın.." burada aslında kutuda kalan son 9 erik için söylenmiş bir laftı. Kasemde zaten 12 tane vardı. Ama dayanamadım onları da aldım. Ve tadı diğer 12 tanesiyle tıpatıp aynı olmasına rağmen diğer 9'u da zevkle yedim. Biraz şiştim tabii.

Arda'yla da aynı şeyi mi yaşıyorum? 2 yıl çok güzel geçti. Ama belki de bütün yaşanması gereken 2 yıldı. "Aklında kalacağına, midende kalsın.." mantığıyla daha fazlasını istiyorum.. Bunun mantıklı düşünülmüş bütün sonlarının beni şu an olduğum yere geri getireceğini bilerek. Onun "istisna"sı ben değilim, ben bu durumda "bir erkek ilişkinin başından seninle evlenemeyeceğini söylüyorsa bunun sonu ayrılıkla bitecektir. -nokta!-" "kural"ıyım. Belki de bunu olduğundan fazla bir şeye çevirmeye çalışıyorum çünkü kafamda "belki de beni yeterince sevmedi" seslerini susturabilmeye ihtiyacım var.

Üzerinden kendimi toparlayacak kadar zaman geçtikten sonra da duygularım mantığımın önüne geçiyorsa, bunu o zaman tekrar düşünürüm. Ama geçen 5 haftanın hiç kolay olmadığı gibi, bunun bir süre böyle devam edeceğini kabullenmek durumundayım. Sanırım zaten kolay olsaydı, o zaman bunda bir gariplik olurdu herhalde.

Bugün aramaması belki de çok iyi oldu. Kesinlikle hazır değildim. Gerçek anlamda sinir krizi eşiğinde bir enkazdım. Hiç aramasa belki daha iyi. Belki bir süre daha çok üzüleceğim ama en azından soğuk gerçekle yüz yüze kalmış olacağım. Bilmiyorum.. Gerçekten aklımda kalacağına, midemde bir stres topu olarak kaldı. Ama en azından top artık gerçekten onun sahasında. Benim aklımda kalacak başka hiç bir durum yok.