"Unutma beni.. unutama beni" şarkıları daha mart ayında çalarkene içim bir cız edip Arda'ya armağan ediyordum bu şarkıyı daha ayrılmadan. "ben nasıl ki unutmadım, sen de umutma beni.. unutama beni.." Şimdi ise tek mantıklı gelen şarkı " şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler, şimdi bana seninle bir ömür vaad etseler, şimdi bana yeniden ister misin deseler, tek bir söz bile söylemeye hakkım yok..."
Aslı o da değil aslında ama neyse...
Son olan olaylar şöyle.. Doğumgününde "Doğumgünün kutlu olsun. Nice senelere.." mesajımı haklı olarak soğuk bulan bir kaç arkadaşın yorumu üzre yüzbin kişiye sorup tatmin edici bir cevap alamayıp en güzel tepkinin Ezgi'den gelen "bir balkona çık, hava al, ne yapmak istediğine kendin karar ver" demesiyle balkona çıktım. "iyiki dogmuşsun Ardam. Keşke yanımda olsaydın" yazdım ve durdum. O sırada Reyhan'ın feysbukuna yazıdığı "Sevdiğin şeyi serbest bırak. Eğer seninse geri dönecektir" yorumunu düşünüp "keşke"lere hiç girmesem daha mı iyi acaba diye düşünüp, 3 haftadır tırrnağımda olan ojeyi soymaya koyulmuşken birden bire "gönder"e bastığımı farketttim ve ardından tek gördüğüm "iletildi: Arda" oldu.
Yağan yağmurdan ıslanan götümdeki eşofmanı değiştirmekten döndüğümde telefonumda basit tek bir cevap vardı "saol etim iyiki doğmuşum ki seni tanımışım"
Üstüne ne kadar "Seni seviyorum. Geri dön!" demek istesem de, hiç birinin sonunun şimdikinden farklı olmayacak olsılıkları düşünerek vaz geçtim. Yeniden balkona çıktım. Mesjı yazdım. Elimi telefonun üzerinde oynaştırdım. Ama hayır. Olmadı. Yapamadım. Onu halen sevidiğimi zaten biliyor olması lazımdı. Başka alakasız bie arkadaşımın dikkatimi çekmeye çalıştığı üzere, çok sonra farkettiğim ise "keşke yanımda olsan"a aslında bir karşılık almamış olmamdı.
Bu resim de beni ilk ağlattığı akşamdan. Oturup hayatımda ilk defa tavuklu pilav yapmıştım. Sırf onun için. Son anda arayıp babasının eve çağırdığını gelemeyeceği söylemesiydi. Dayanamayıp deli gibi ağlamıştım. Sonuçta ben onun içn bu kadar uğraşmıstım. O da sesimden bunu anlayıp kalkıp gelmişti yanıma. En büyük problemim buydu o zamanlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder