
Arda'dan ayrılalı tam tamına 2 ay 6 gün oldu. Yüzünü göreli ve sesini duyalı 1 ay 2 gün. Artık geçmesi lazım biliyorum. Onda geçti. Aslında bunun bi kısas olmaması lazım onu da biliyorum. Kendi kendime kendi sürecimi yaşayacağım onu da biliyorum. Ama dayanamasın istiyorum. Geri gelsin istiyorum. Bir yandan da hiç bir şey istemiyorum. Geleceğe bakmak istiyorum. Ben bir dönüm noktasındayken, hayatı tıkanmış biriyle kendiminkini de tıkama tehlikesini göze almak istemiyorum. Beni yükseltecek biri istiyorum. "Mutlu olduğumu sanmışım." dedirtecek birini istiyorum.
Konuya şuradan geldik aslında. Bu süreçte tek alkol alımım annemle oldu. Gece çıkmam olmadı bile. Sanki bir güç zorla beni evde oturtuyor. Düşünmekten de sıkıldığım ve artık bunaldığım için uyuyorum. Artık saat 10 dedin mi gözlerim kapanıyor. Koyuyorum Simpsons'ı.. benden güzeli yok. Tabii her akşam aynı şeyi yapamaya başlayınca bir depresyon durumunun eşiğinde belki de tam ortasında olduğunuzu farketmeden duramıyorsunuz.
Çıkmak istiyorum ben. Sosyal olmak. Gezmek görmek, eğlenmek, içmek, yeni arkadaşlar edinmek, özlenmek, sevilmek.. Çok tabii istekler değil mi bunlar? O kadar da zor olmamalı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder